Faruk Ocak yazdı: "Eğitim ve öğretmen"

“Eğitimde yenilenme öncelikle kalpte ve kafada olmalıdır. Kalbi ve kafayı temizlemelidir.

Çağın ve zamanın yenilikçi ruhunu kavramalı, bambaşka hayal ve gerçeklere götürmelidir. Ayrıca istikrarlı ve sürdürülebilir olmalıdır. Milyarlarca liralar harcayarak yapılan etkinlik ve çalışmalar, eğitim ve organizasyonlar, ruhu beslemeli, yeni bir hikaye oluşumuna katkı sunmalı, kalbi merkezinden yakalamalı, aklı bilgiyle tanıştırmalı ve yepyeni ufuklar açmalıdır. Yaşadığımız toplumsal çürümüşlüğü ve bireysel tembelliği telafi etmeli, ilmen ahlaken, karaker ve Kişilik olarak, sağlam bir zemine taşımalıdır. Artık yozlaşmışlığa ve aldatıcı yorgunluğa, ilkesiz yaşamaya son vermeli.

Grigory Petrov'un dediği gibi, milyonlarca halk bedenen, ruhen, fikren ve ahlaken çürüyor da, hiç kimse bu kokuşmuşluğu görmüyor. Herkesin karakteri bozulmuş veya herkes bu yozlaşmışlığa alışmış da bunu doğal bir durum sanıyor sanki. Ama bu böyle mi olmalıdır?"

(Beyaz Zambaklar Ülkesi, Grigory Petrov)

Eğitim ve öğretim ortamı insan ruhunu okşamalı ve insanı aşk şevk ve azim potasında bütünlemelidir. Yaşamın yollarına ışık kaynağı olmayan, kalbi ve ruhu aydınlatmayan, kişiye saygınlık kazandırmayan, bilgi ipuçlarına bağlamayan, hızlı aktif ve değer katıcı bir inovasyon sağlamayan, eğitimin ve öğretimin bir manası olabilir mi? Orada eğitimden ve öğretimden bahsedilebilir mi?

Ne çekiyorsak, ilkesiz yaşamdan, merhametsiz vicdandan, bilgisiz akıldan, sevgisiz gönülden, erdemsiz siyasetten, şuursuz insandan, cehaletin karanlığından ve egosunun kölesi olmuş olanlardan çekiyoruz.

İnsan öğrendiğini yaşayabilmeli, yaşadığını sevgiyle güzelleştirmeli, yaptıkları ve yaşadıkları uyum içinde olmalıdır.

Şunu da unutmamak gerekir. Kitap okumayan, kendini geliştirmeyen, bilgiye aşık olmayan, her gün daha iyi olmak için çaba içine girmeyen öğretmen ve eğitimci, kendine öğrencisine, çevresine ve toplumuna ne katkı sunabilir.

Bunlara Grigory Petrov şöyle sesleniyor.

"Özür diliyorum ama sizlerle açık konuşmak istiyorum: Her meslekte olduğu gibi, öğretmenler arasında da mesleğine layık olmayan çok kişi var. Bunlar öğretmenlik etmeyi aşağılık bir iş kabul eden gündelikçilerdir. Böylelerine bir dost nasihati veriyorum: Öğretmenliği bırakıp kendilerine başka bir iş arasınlar. Tüccar olsunlar,başka işler bulsunlar ama canlı bir ruha ve bilgiye sahip fedakar insanların bulunması gereken yerleri işgal etmesinler”