Kars’ın sahip olduğu 52 bin hektarlık orman varlığı büyük bir rakam gibi görünse de, aslında şehrin geniş coğrafyası düşünüldüğünde son derece sınırlıdır.
Doğasıyla, yaylalarıyla, tarihiyle övündüğümüz bu kadim şehir ne yazık ki yeşil alan konusunda istenilen seviyeye bir türlü ulaşamamıştır.
Oysa bundan yıllar önce umut verici bir adım atılmıştı.
Dönemin Belediye Başkanı Naif Alibeyoğlu, şehrin giriş yollarını bulvar haline getirip ağaçlandırma
seferberliği başlatırken özel bir makine olan ağaç sökme ve dikme makinesini de kente kazandırmıştı. O dönemde bu makineyle sadece Kars’ın merkezinde değil, ilçelerinde de yüzlerce ağaç toprakla buluşturuldu. Hatta komşu illerden gelen talepler doğrultusunda Kars’ın sınırlarını aşarak başka şehirlerde de hizmet verdi.
Bugün geriye dönüp bakıldığında insanın aklına şu soru geliyor:
O makine çalışmaya devam etseydi, Kars nasıl bir şehir olurdu?
Belki yollarımız daha yeşil, parklarımız daha gölgelik, nefes aldığımız hava daha temiz olacaktı.
Belki de Kars, küçük ama gurur duyulacak ormanlık alanlara kavuşmuş olacaktı.
Ne yazık ki bu hikâyenin devamı pek iç açıcı değil.
2009’dan bu yana makine adeta kaderine terk edildi; bir kenarda çürümeye bırakıldı, kullanılmadı, değerlendirilemedi. Yani aslında elimizin altındaki bir imkânı kendi ellerimizle heba etmiş olduk.
Bugün dünyanın dört bir yanında şehirler betonla boğuşurken biz hâlâ yeşilin kıymetini kavrayamamış
görünüyoruz.
Şimdi asıl mesele şu:
Atıl kalan bu makine yeniden çalıştırılamaz mı?
Neden yeni bir ağaçlandırma seferberliği başlatılmasın?
Neden Kars’ın gençleri, çocukları daha yeşil bir şehirde büyümesin?
Çünkü unutmayalım:
Şehirler sadece binalardan, yollardan, kaldırımlardan ibaret değildir. Onları yaşanılır kılan, ruhunu veren şey yeşil alanlarıdır. Ve biz, geçmişte kaçırdığımız fırsatları telafi edebilmek için hâlâ çok geç kalmış sayılmayız.
